1994... UFC'nin tamamen kuralsız olduğu yıllar. Eldiven yok, koruma yok, saç çekmek, hayalara vurmak, herşey serbest! Fred Ettish, o zamanlar bir karate hocasıyken (kenpo karate) UFC diye bir şey olduğunu duyuyor ve bu organizasyonda dövüşmek istiyor. Kabul edilmeyince antrenör olarak yer alıyor. Aynı zamanda Fred, turnuvaya yedek dövüşçü olarak da yazılıyor. Yani, biri sakatlanırsa onun yerine turnuvaya dahil olabilcekler listesine ekleniyor.
10 dakikada kafese
UFC 2'deki 16 kişilik turnuvanın çeyrek finallerine gelindiğinde, Fred koridorda kendi dövüşçüsü ile ilgilenirken bir anda Rorion Gracie onu kolundan tutarak dövüşmeye hazır olup olmadığını soruyor. O anda karar vermesi gereken Fred, 10 dakika içinde kendini kafeste buluyor. Ve kendinden fiziksel olarak çok daha üstün olan Johnny Rhodes'dan sağlam bir dayak yiyor. Yerde kafasına aldığı diz ve yumruk darbeleri ile kaşı açılan ve akan kandan dolayı göremeyen Fred Ettish pes etmiyor. Yerde sürünerek daireler çizerek ayaklarıyla kendini korumaya çalışıyor. O zamanlar hakem Big John Mc Carthy'nin maçı durdurmaya yetkisi olmadığı için maç böyle devam ediyor ve 3 dakika sonra Rhodes maçı submission ile kazanıyor.
Maçtan sonra fiziksel olarak kendine gelmesi uzun sürmese de, yenilgisinin Fred Ettish'in sosyal hayatındaki etkisi büyük oluyor. Fred Ettish'in bir uzak doğu sanatları dövüşçüsü olarak kendini rezil ettiğini düşünen bazıları Fred Ettish'e mektuplar yazıp onunla dalga geçiyorlar. Daha sonraları Fred Ettish ile geçilen dalga gittikçe büyüyor ve birinin internet üzerinden ''Fred Ettish Fetal Fighting'' diye bir sayfa oluşturmasına kadar varıyor. (Fetal: Cenin pozisyonu) Yerde kendini savurken bir cenin pozisyonu almasından dolayı Fred'i alay konusu edenler ona böyle bir isim takıyorlar.
Zor bir hayat
Fred Ettish, babasını çok erken kaybettikten sonra, çocukluğunda sarhoş bir üvey baba tarafından fiziksel tacize uğramış. Sonrasında orduya yazılmış. 1996'da bir çocuğunu doğumda kaybetmiş. İlk karısını kaybetmiş, ölüm sebebini öğrenememiş. Hayatında böyle acı olayları birden fazla defa yaşamış bir insan Fred Ettish. Bazen hala bir anda gözyaşlarına boğulduğunu ve bir insan için çocuğunu kaybetmekten daha kötü birşey olamayacağını söylüyor. Çocukken üvey babasından yediği dayakların onu hem iyi, hem kötü, çok etkilediğini söylüyor. Dövüş sporlarına başlamasında da küçükken hep kurban olmasının etkisinin büyük olduğunu ekliyor.
Fred Ettish, 1994'te UFC 2'de yediği dayakla ilgili kendisiyle geçilen dalgalara da çok kafayı takmış. Yıllarca kendisiyle dalga geçen insanları kovalamış, onlara meydan okumuş ama sonunda pes etmiş. 1994'teki yenilgisinden sonra tekrar UFC'de dövüşmek istese de, UFC kendisini kabul etmemiş.
Fred Ettish geçmişiyle yüzleşiyor
Ancak MMA sporunun günümüzde tavan yapmasıyla, Fred Ettish de 53 yaşında bir kere daha kafese girmeye karar vermiş! Kendi sözleriyle ''Geçmişle yapmam gereken bir hesaplaşmam vardı. UFC 2'den beri içimde savaştığım bir çok sorun vardı. Kendi yeteneklerimi göstermem, ispatlamam gerekiyordu'' diyor Ettish...
Fred Ettish, bu geçtiğimiz Cumartesi, Cage Fighting Extreme adlı ufak bir organizasyonda ringe girdi. Kendisinden çok daha genç ve ağır olan rakibini ilk rauntta TKO eden Fred Ettish, kariyerinin ilk galibiyetini elde ederek sicilini 1-1'e getirdi.
Fred Ettish'in bugün 20 kadar öğrencisi var. Kendi dojosunda haftada ortalama 20 saat çalışıyor.
Kaynak:
2 yorum:
UFC 13'te L.HW'de benzer bir şekilde daha evvelden Ken Shamrock'tan ground & pound tadında sopa yemiş bir judo'cu vardı. o da aynı şekilde "skoru eşitlemeliyim!" hırsındaydı :) shamrock'un salonundan Guy Mezger yendi ama kendisini. bu da boyle bi bilgi olsun.
İlk ufc'lerdeki dövüşçülerin çoğu Alice Harikalar Diyarında tadında takılıp, havalı havalı salınıp street/pit fighting, wrestling, Judo ve BJJcilerden pek güzel sopa yemişler. Can bunları da yaz :)
Gabriel, yazılarınla blog'umuza katılmak istersen bekleriz.
İlk günden beri davet ediyorum, ilgileneneler yazılarını göndersin diye
Yorum Gönder