Çeşme ve Wanderlei Silva

Son 10 gündür kendi mesleğim ve özel hayatımla ilgili yoğun koşuşturmacalardan dolayı ne Kansporu ile ilgilenebildim, ne de doğru dürüst MMA takip edebildim. Haftalardır merakla beklediğim UFC132 benim için çileye dönüştü desem yeridir.

Cumartesi gecesi yakın bir arkadaşımın düğünü sebebiyle ne Klitschko maçını, ne de UFC 132'yi izleyemedim. Zaten normalde İstanbul'dayken Pazar günü uyanıp download edip izliyorum. Neyse, Pazar sabah erkenden kalkıp uçağa yetiştim ve ekiple reklam çekimi için Çeşme'ye gittik (mesleğim yönetmenlik). Yanımda laptop bilgisayarımı getirmemin ve bütün yol boyunca onu taşımaya razı olmamaın tek sebebi UFC132'yi download edip izlemekti! Otele varır varmaz hemen filesonic'ten UFC132'yi indirmeye başladıysam da otelin internetinin rezalet olduğunu anlamam çok sürmedi.

Odada yarım saat kaldıktan sonra hemen çekimlere başlıyorduk. Bütün gün devam eden çekimlerden sonra akşam ekiple ilk defa gece yemeğe çıktım ve sonrasında geceyi biraz daha uzatma tekliflerine hayır diyemedim. Bir gece öncesinin düğün yorgunluğu üzerine uçak, çekim, rakı&balık derken otele saat 2 gibi yorgun argın geldim ve bir ne göreyim!: 900küsür megabyte'lık download 46. megabyte'ta kesilmiş! İnternet çalışmıyo! Küfür kafir resepsiyona çıktım. Baktım çaresi yok, İstanbul'a dönene kadar bu mereti indiremeyeceğiz. Laptopu da boşuna getirmiş olduk! E dedim bari lobide internet nispeten daha iyi çekiyorken google'a bir "Wanderlei Leben watch" yazayım da ordan video aratayım, ve bari bir tek şu maçı izleyeyim. Arama sonuçlarından bir tanesini gözüme kestirdim. Gözlerimi de kısıyorum ki yazıları okuyamayayım, maçın sonucu falan yazıyorsa biryerde onu görmeyeyim diye. Ama baktım bulduğum video sadece 50 saniye. Bir yanlışlık var bu işte dedim. Herhalde maç yarısında kesilecek ve para ödememi isteyen bir download sitesine yönelendirilcem diye düşünerek ilk saniyeleri izlemeye başladım. İçimden kısık bir ses çok flaş bir nakavt olmuş olabileceğini söylese de "yok canım" diyordum. Ve birden Leben'in tek bir yumruğuyla Wanderlei yılların verdiği yorgunluğu daha fazla omuzlarında taşıyamıyor ve yere çöküyordu! Tıpkı Cro Cop gibi... Chuck Liddell gibi... Kimsenin olmadığı lobide "ohaaa! ohaa!!" sesleri çıkartırken buldum kendimi. Ya da hiç ses çıkartamıyor muydum? Hatırlamıyorum. Geri sarıp bir daha izledim. İlk yumruktan sonra bilincini kaybettiği apaçık belli olan Wanderlei içgüdülerine sarılıyor ve clinch'e girmek istiyordu. Ama eskiden bu en iyi yaptığı şeyi artık yapacak gücü kalmadığı için Leben'in acımasız aparkatlarına hedef oluyor (Leben dersini iyi çalışmış) ve sonra ceset gibi yere yığılıyordu. Leben muhteşem bir galibiyete imza atıyor, Wanderlei de MMA'in altın çağının ölümünü resmedercesine yerde bilinçsizce hakeme sarılıyordu. (İzle: http://www.youtube.com/watch?v=p1oNQZ1Zqjo)

Wanderlei'nin diz atmasına fırsat kalmadan Leben aparkatı indiriyor

Wanderlei stilindeki dövüşçülerin kaderi bu... Kaçınılmaz son... Darbe verirken darbe almaya da dayanıklı olması gereken dövüşçüler, yıllarca girdikleri savaşlardan sonra artık bir nokta geliyor ve o dokunulmaz çenelerini kaybediyorlar. 2004'den beri yakından takip ettiğim MMA dünyasında bunun örneğini pek çok defa gördüm. Kazuyuki Fujita, Pedro Rizzo, Ken Shamrock ve Mark Hunt aklıma ilk gelen isimler. Leben'ın da bu isimlerin arasına eklenmesi çok uzak olmasa gerek.

Chuck'ın yaptığı gibi ileri yaşta üst üste alınan nakavtlardan sonra emekliye ayrılmak bence en doğrusu. Ama malesef bu Wanderlei'yi ceset gibi yere yığılmış halde son görüşümüz olmayacak. Bakın Twitter'ında ne diyor: "Şu an düşündüğüm tek şey var: İntikam!"

Bu arada tabi hemen sonra Tito Ortiz'in maçını izledim ve bu maçın sonucuna aslında daha da şaşırdım! Ama bu başka bir hikayenin konusu...