Strikeforce World Grand Prix: Barnett vs. Kharitonov

(Kansporu için yazan: KeTo)

Strikeforce'un istikrarını bozmadığı bu gece de güzel maçlarla geçti. Ağırsiklet turnuvasının yarı finallerinin yanı sıra, ortasiklet şampiyonluk maçını da izledik. 10 maçtan yalnızca 3 tanesi jüri kararına kaldı (Strikeforce'un istikrarlı olduğu bir konu da bu). Yorumcular Ranallo, Shamrock ve Miletich formdaydı. Her zamanki gibi keyifli bir sunum dinlettiler. Fakat herşeye rağmen aklımın bir köşesinde geceyle ilgili beni rahatsız eden bir durum vardı. Şöyle ki; UFC nin en büyük eski rakibi, karma dövüş sanatları ruhunu günümüzde belki de en iyi temsil eden bu organizasyon WEC'in (World Extreme Cagefighting) kaderini yaşayacak gibi gözüküyor. Sanırım Strikeforce'un sağlamlığını gölgede bırakmak için, podyum, ışık gibi görsel elemanlar vasattı. Kafesin üstüne adam gibi bir ekran bile kurulmamıştı. Saçma sapan yerleştirilmiş bir duman makinesi dövüşçüleri podyuma çıkarken rahatsız ediyordu. Sanki "Strikeforce Challengers" gecesi izliyo gibiydim. Zuffa'nın (UFC, WEC, WFA ve Pride'ın sahibi firma) Strikeforce'u almasından sonra Dana White'ın yaptığı "Strikeforce'u, özüne dokunmadan daha iyiye götüreceğiz - geliştireceğiz" gibi söylemlerin hikaye olduğunu gördük. En önemli gecelerinden birinde vasat bir organizasyonla karşı karşıyaydık. Sindirilmenin belirtileride bir kez daha açıkça görülmüş oldu. Gelelim gecenin ana kart maçlarına:

Josh Barnett - Sergei Kharitonov (Ağır Siklet - Büyük Turnuvası Yarı Final):

Barnett maç boyunca bastıran taraftı. İlk saniyelerde "Rus paralı askeri"ne (The Russian Mercenary) yumruklarıyla kafa tutmaya kalksa da, Kharitonov hem çenesiyle bana mısın demedi, hem de verdiği karşılıklarla (ayakta dövüşte üstün taraftı) Barnett'e o şekilde başarılı olamayacağını farkettirdi. Bunun üzerine Barnett bekleneni yapıp rakibini yere aldı ve üstüne çıktı (mount position). Barnett, teknik nakavt için uğraşsa da Kharitonov'un çenesi kısa mesafeli yumruklar için fazla sağlamdı. İlk roundun sonlarına doğru beklediği açıklığı yakalayan Barnett, rakibini boğarak pes ettirtti (arm triangle choke - 4:28 r1). Barnett çok motive gözüküyor, final maçının hakkını vereceğini sanıyorum. Fakat işi kolay olmayacak...

Editör'ün notu: Bence Barnett bilinçli olarak böyle bir taktik uyguladı. Ayakta maça başlayıp birkaç darbe almayı riske etti ama aslında bu şekilde kendine yaklaştırdığı Kharitanov'u yere almak için doğru anı bekliyordu. Barnett, tartışmasız gelmiş geçmiş en akıllı MMA'cilerden biri

Daniel Cormier - Antonio Silva (Ağır Siklet - Büyük Turnuva Yarı Final):

Overeem'in çekilmesiyle Antonio Silva'nın rakibi 1. yedek Cormier olmuştu. Kariyerinin başında olan Cormier için bu yük ağır gibi gözükmüş olsa da, olimpik güreşçi bu fikrin tersini ispatladı. Hız üstünlüğünü kullanan Cormier, sürekli geliştirdiği kick boksuyla hızlıca içeri girip Silva'yı sersemletiyordu. Koca ayak (big foot Silva), Cormier'in ayakta daha etkili olduğunu farkettiğinde artık herşey çok geçti. Cormier, rakibini yumrukları ile 2, güreşi ile 1 kere düşürse de, Brezilyalı'nın yer oyununa kafa tutmadı, her seferinde biraz oyalanıp rakibinin kalkmasına izin verdi. Yumruklara daha fazla dayanamayan Silva, ilk raundun sonuna doğru aldığı sağ aparkat ve üstüne sol kroşe ile yere yığıldı. Cormier'in yerde kendinden geçmiş Silva'ya attığı son iki yumruğu yeterli bulan hakem Greg Franklin (Rich Franklin'in kardeşi) maçı ilk raundun üçüncü dakika, elli altıncı saniyesinde bitirdi.  Cormier beklediği saygıyı hak ettiğini kanıtlamış oldu. Maçtan sonra Silva'yı küçük gören konuşması olmasa daha iyi olabilirdi.

Ronaldo Souza - Luke Rockhold (Orta Siklet - Ünvan Maçı):

Üstün bir dövüş sergileyen Rockhold çetin ceviz çıktı. "Timsah"ın (Ronaldo "Jacare" Souza) diş geçiremediği dövüşçü, etkili defansif güreşiyle maçı istediği rotada götürdü. ilk iki buçuk raunddan sonra etkinliğini yitiren Souza her ne kadar bir iki yumrukla Rockhold'u sersemletmiş olsa da maçı istediği gibi bitiremedi.

Son birkaç maçını kondüsyonu sayesinde (kondüsyonunun genel olarak iyi olduğu anlamına gelmez) kazanan Souza'nın önceden sorun olmayan eksikleri, daha bütün bir dövüşçü olan Rockhold sayesinde sonunu getirdi. Jüri kararına kalan maç sonunda oy birliği ile kazanan, yeni şampiyon Luke Rockhold oldu.

Muhammed Lawal - Roger Gracie (Hafif-Ağır Siklet):

Dünyanın en iyi Brezilya Jiu-Jitsu'cusu olarak bilinen Roger Gracie, iş MMA'ye gelince eski şampiyon Lawal karşısında pek varlık gösteremedi. Sürekli birbirilerini kollayan iki dövüşçü, Gracie'nin girişimleriyle pozisyon içine girselerde ortada etkili gözüken bir şey yoktu. İlk raundun sonunda (4:37) aldığı iki sağ kroşe ile (doğru düzgün oturmadı bile) yere düşüp kaskatı kesilen Gracie'yi öyle görmek çok kötüydü. Daha da kötüsü, Gracie'nin sahip olduğu yetenek, hassas çenesinin gölgesinde kalacak gibi duruyor. Tabi daha ilk yenilgisini tadan  Brezilyalı için bunu söylemek erken olabilir. Lawal için ise herşey iyi gözüküyor. Feijao ile yaptığı maçtaki garip hali de o dönem sakat olmasından dolayıymış, şimdi iyileşmiş, öğrenmiş olduk.

Pat Healy - Maximo Blanco (Hafif Siklet):

Amansız dövüş stiliyle tanınan Blanco maça beklenilen şekilde başladı. Çok çeşitli açılardan etkili vuruşlar yapıyor, rakibini eziyordu. Alçak tekmeyle Healy'i yere aldıktan sonra karşılaştığı pes etme tehlikesine (heel-hook geliyordu) karşılık yerdeki rakibinin suratına tekme atınca (bir çok kez - kısa tekmeler) maç durduruldu. Başka kurallar kullanan bir organizasyonda ilk maçına çıkan bir dövüşçü için normal bir şey. Bir art niyet olduğunu sanmıyorum. Genelde mağdur dövüşçünün rol de olsa devam etmemesine alışığızdır. Fakat Healy böyle yapmadı. Her ne kadar yüreğini takdir etsemde, o kadar ezilmesine rağmen maçı bitirme fırsatı varken devam etmek istemesi pek akıllıca gelmemişti. Blanco'dan bir puan düşüldü ve maç yeniden başladı. Aldığı darbelere cevap veremeyen Healy, ilk raundun sonuna doğru Blanco'nun bir tekmesini yakaladı, Blanco'yu tellere yasladı ve daha sonra kalıp avantajını kullanarak Blanco'yu yere vurdu. Böylece ilk raunddaki tek puanını kaydetmiş oldu. İkinci raund yine -biraz daha yavaş olsa da- Blanco'nun üstünlüğüyle geçerken Blanco kaydı ve düştü. Durumdan faydalanmaya çalışan Healy'e rağmen kalkmayı başarsa da aldığı diz darbeleri onu sersemletti. Healy, kendini toparlayamayan Blanco'yu yere aldı, çarmıh pozisyonuna getirdi ve o pozisyonda ilginç bir şekilde rakibini boğarak pes ettirdi (4:27 r2)

Şimdi turnuva finalinde Barnett - Cormier maçını izleyeceğiz... yine sağlam bir kartla karşılaşmayı umuyorum. Sırada ise "Strikeforce Challengers: Larkin vs. Zwicker" var. Lorenz Larkin tam anlamıyla göze hitap eden bir dövüşçü, izlemeye değer olacaktır. Strikeforce'a gelince: Bu sevdiğim organizasyon için turnuva finalinden sonrası pek net gözükmüyor...