(Kansporu için yazan Sefa Atılgan)
Dövüş tarihin açık ara en ünlü rekabeti... İki zıt karakter, 3 efsanevi dövüş ve onlarca unutulmaz an, onlarca unutulmaz söz, perde arkası dedikodular, tartışmalar... Ali ve Frazier!
Bu iki efsanenin rekabeti sadece ring içinde yaptıklarından dolayı bu kadar büyük olmadı. Maçların öncesi ve sonrasında basına yansıyan tartışmlar da bu rekabetin bir efsaneye dönüşmesinde en az maçlar kadar önemliydi... Ali her zaman kendini beğenmiş, özgüveni yüksek ve medyatik bir insanken, Joe Frazier hep daha tutumlu ve ağır hareket eden taraftı.
Ali, Amerika'nın Vietnam savaşına karşı yaptığı protest açıklamalar sonunda lisansı elinden alınmadan önce, yenilgisiz kariyerinde Patterson ve Liston gibi efsaneleri devirmişti. İki maç da 1965 senesindeydi. Aradan geçen 6 yıldan sonra Ali, 1971'de en sonunda yine kendisine göre bir rakip bulmuştu. Gerçek potansiyelini - 'the greatest'lığını - kanıtlayacağı biri. Bu kişi Smokin' Joe Frazier'dan başkası değildi. Ali'nin lisansı elinden alındığı zaman (1967) ortada boşta kalan bütün kemerleri Frazier toplamıştı. Undisputed olmasına rağmen halk hala gerçek şampiyonun Ali olduğunu düşünüyordu. Frazier, bu durumdan rahatsız oluyor ve hemen Ali ile dövüşmek istiyordu. Herkesin şüphelerini silmek için. Frazier, Ali'nin tekrar lisansını kazanmasına yardım etmek için boks komisyonuyla konuşmuş, medyada açıklamalarda bulunmuştu. Hatta o ünlü olay bundan sonra gerçekleşmiş ve Frazier, Ali'ye zor anında para yardımında bulunmuştu. Bu zamanlarda iki dövüşçünün de birbirine karşılıklı saygıları vardı.
1970'e gelindiğinde Ali davasını kazandı ve lisansına geri kavuştu. Dövüş ufukta görünmeye başladıktan sonraki Ali'nin değişen tavrı herkesi şaşırtmıştı. Tabi ki de en çok Frazier'ı. Çok ağır ve acımasız açıklamalar yapan Ali, normalin aksine rakibinin görünüşüne yada gücüne değil duruşuna saldırıyordu. Bir çok kişiye göre bel altı saldıran Ali, Joe'ya Uncle Tom (siyahi amerikalıların kendi aralarında beyazca davranan bir başka siyahiye söyledikleri argo kelime) bile demişti. Onun savaş ve benzeri konularda sessiz kalması ve beyaz patronlarının olmasını saldırılarının ana teması olarak belirlemişti. Ali, hiç olmadığı kadar sinirliydi. Bir çok uzmana göre Frazier sadece yanlış zamanda yanlış yerdeydi ve Ali'nin bütün yaşadıklarının günah keçisiydi.
Frazier bunu bir ihanet olarak gördü ve kişisel aldı. "Asrın dövüşü" yaklaştıkça tüm dünyada insanlar ikiye ayrılıyordu. Gençler ve siyahlar Ali'yi, yaşlılar ve beyazlar Frazier'ı destekliyordu. Aslında bir anlamda kesinlikle tam da Ali'nin istediği "siyaha karşı beyaz" ortamı yaratılmıştı.
En sonunda 8 Mart 1971'de, tarihin en önemli boks günü gelmişti. İlk kez iki yenilgisiz şampiyon bir maçta karşı karşıya geliyordu. Maç başladığında ringde klasik bir Ali vardı. Dans ederek vur-kaç taktiğini uyguluyordu. Fakat bu çok uzun sürmedi ve Frazier da kendi baskılı stilini ortaya koymaya başladı. Vücuda yönelik çalışan Frazier, dövüşü son rounda kadar kontrolünde götürdü. Puanlarda geride olduğunu bilen Ali son rounda girerken nakavt yapmaya çalışsada planı işlemiyor ve Frazier onu yere düşürüyordu. Ali kalkmayı başarıyor ama yapacağı hiç bir şey kalmıyor ve Frazier UD ile dövüşün galibi oluyordu.
Rüşt ispatlanmış, öc alınmıştı. Bu Joe Frazier'ın kariyerindeki en tatmin edici zaferdi. Ali rövanş için elinden geleni yapmaya başlamışken Frazier, bir başka efsane George Foreman karşısında hezimete uğruyor ve şampiyonluğu kaptırıyordu. İkinci karşılaşma number 1 contender'lık için olacaktı. Ali, hem kariyerindeki ilk mağlubiyeti silmek hem de kemer maçına hak kazanmak istiyordu.Yine klasik maç öncesi Ali saldırıları başladı.
1973'de, çekiciliği ilki kadar büyük olmasa da yine de merak uyandıran bir maç oldu. Fakat 2 boksör de normal hallerinden farklı dövüştüler. Frazier ilk maçtaki kadar baskılı değilken, Ali ise çok fazla sarılmada bulunuyordu. Maç sonu puanlarla Ali maçı kazanıyor ve durumu 1-1'e getiriyordu.
Daha sonra da büyük bir sürpriz yapıp Foreman'ı da yenen Ali tekrardan dünyanın en iyisi olduğunu kanıtlıyordu. Gözler Ali ve Frazer arasındaki 3. maça çevrilmişti. Bu sefer Ali için hedef Frazier'ı yok etmek ve tüm şüpheleri ortadan kaldırmaktı. Frazier, Foreman'a kaybettikten sonra artık aynı boksör değildi. Bu 3. maç, Ali'nin rahat favori olduğu bir maçtı.
Son perdeye az kalmıştı. Finale Filipinler ev sahipliği yapıyordu. Herkes Joe'nun bittiğini düşünse de o herkesi yanıltıyor ve tarihin gelmiş geçmiş en büyük dövüşlerinden birini yaratıyordu. Ali, düşünülenin aksine Frazier'a karşı yumruk yumruğa dövüşmeye başlıyordu. Ama bunu uzun süre sürdürmüyor ve klasik vur-kaç taktiğine dönüyordu. Çok geçmeden Joe, dövüşün kontrolünü ele alıyor ve 12. rounda kadar Ali'yi tam anlamıyla dövüyordu (Ali'nin dayanma gücü Foreman'dan sonra bir kez daha test ediliyordu). Ancak Frazier durduran yine kendisi oluyordu. Az bilinen ama yıllardır çektiği göz sorunu tam da bu anda devreye girecekti. Frazier'ın sol gözünde yıllardır bir görme sorunu bulunuyordu. Foreman maçı da bu soruna çok etki etmişti. Ali karşısında Frazier'ın sağ gözü de şişmiş ve bu şekilde görüş alanı çok kısıtlı kalmıştı. Yani artık neredeyse iki gözü de kör dövüşüyordu. Ali bu durumun farkına varıyor ve o efsanevi kondüsyonunu konuşturarak, son roundlara girerken hala gücü olduğunu göstermeye başlıyordu. Frazier, artık Ali karşısında raundlar boyunca ayakta kalmaktan başka bir şey yapamıyordu. Hem de ne ayakta kalmak! 14. round bittiğinde Frazier köşesine gitmekte zorlanıyor, Ali de bütün efsaneviliğine rağmen pes edecek bir duruma geliyordu. Fiziksel olarak büyük bir bitkinlik gösteriyordu. Ali son raundu çıkarabileceğinden emin değilken çalıştırıcısı Angelo Dundee onu kendisine getiriyor ve son raund için devam etmeye ikna ediyordu. Diğer köşede ise durum tam tersiydi. Antrenörünün sözünü dinlemek istemeyen Frazier, gözünde kalıcı bir sakatlık ihtimaline rağmen dövüşmek istiyordu! (bu ünlem de Can için ! ) Ama yine de çalıştırıcısı Frazier'dan üstün geliyor ve havluyu atıyordu!
Dövüş sonlandığı an Ali yere yığılıyor ve taşınmak zorunda kalıyordu! Daha sonra Ali, bu anın ölüme en yakın olduğu an olduğunu söylüyecekti. Soyunda odasında Frazier'ın oğlu Marvis'i (Marvis Frazier da daha sonra ağırsiklet boksörü olacak ve Mike Tyson ile karşılaşacaktı) yanına çağırtan Ali ondan babası hakkında söylediği herşey için özür diliyordu. Fakat Joe bunu öğrenince özrü kabul etmedi ve şahsi olarak medya önünde özür beklediğini söyledi.
Daha sonra Ali çoğu kez Joe hakkında söylediklerini geri aldı ve sadece dövüşleri pazarlama adına yaptığını söyledi. Ali, Joe'ya saygı duyduğunu dile getirsede Joe'nun kini uzun süre dinmek bilmedi.
Her ne kadar arkalarında bir dolu perde arkasında dönen dedikodular bıraksalar da, tarihe büyük izler bırakmayıda ihmal etmediler. Ali'yi Ali yapan Frazier, Frazier'ı Frazier yapan da Ali olmuştu. Paylaştıkları sadece kendi aralarında anlayabilecekleri birşeydi.
7 Kasım 2011 de büyük efsane Joe Frazier kanserden dolayı 67 yaşında hayata gözlerini yumarken üzülenlerin en başında Muhammed Ali geliyordu...
Kansporu olarak Muhammad Ali'nin bu ayın 17'sindeki 70. doğum gününü şimdiden kutluyoruz!
Kaynak: http://robwrite.hubpages.com/hub/Muhammad-Ali-and-Joe-Frazier-The-Greatest-boxing-rivalry-ever
Dövüş tarihin açık ara en ünlü rekabeti... İki zıt karakter, 3 efsanevi dövüş ve onlarca unutulmaz an, onlarca unutulmaz söz, perde arkası dedikodular, tartışmalar... Ali ve Frazier!
Bu iki efsanenin rekabeti sadece ring içinde yaptıklarından dolayı bu kadar büyük olmadı. Maçların öncesi ve sonrasında basına yansıyan tartışmlar da bu rekabetin bir efsaneye dönüşmesinde en az maçlar kadar önemliydi... Ali her zaman kendini beğenmiş, özgüveni yüksek ve medyatik bir insanken, Joe Frazier hep daha tutumlu ve ağır hareket eden taraftı.
Ali, Amerika'nın Vietnam savaşına karşı yaptığı protest açıklamalar sonunda lisansı elinden alınmadan önce, yenilgisiz kariyerinde Patterson ve Liston gibi efsaneleri devirmişti. İki maç da 1965 senesindeydi. Aradan geçen 6 yıldan sonra Ali, 1971'de en sonunda yine kendisine göre bir rakip bulmuştu. Gerçek potansiyelini - 'the greatest'lığını - kanıtlayacağı biri. Bu kişi Smokin' Joe Frazier'dan başkası değildi. Ali'nin lisansı elinden alındığı zaman (1967) ortada boşta kalan bütün kemerleri Frazier toplamıştı. Undisputed olmasına rağmen halk hala gerçek şampiyonun Ali olduğunu düşünüyordu. Frazier, bu durumdan rahatsız oluyor ve hemen Ali ile dövüşmek istiyordu. Herkesin şüphelerini silmek için. Frazier, Ali'nin tekrar lisansını kazanmasına yardım etmek için boks komisyonuyla konuşmuş, medyada açıklamalarda bulunmuştu. Hatta o ünlü olay bundan sonra gerçekleşmiş ve Frazier, Ali'ye zor anında para yardımında bulunmuştu. Bu zamanlarda iki dövüşçünün de birbirine karşılıklı saygıları vardı.
1970'e gelindiğinde Ali davasını kazandı ve lisansına geri kavuştu. Dövüş ufukta görünmeye başladıktan sonraki Ali'nin değişen tavrı herkesi şaşırtmıştı. Tabi ki de en çok Frazier'ı. Çok ağır ve acımasız açıklamalar yapan Ali, normalin aksine rakibinin görünüşüne yada gücüne değil duruşuna saldırıyordu. Bir çok kişiye göre bel altı saldıran Ali, Joe'ya Uncle Tom (siyahi amerikalıların kendi aralarında beyazca davranan bir başka siyahiye söyledikleri argo kelime) bile demişti. Onun savaş ve benzeri konularda sessiz kalması ve beyaz patronlarının olmasını saldırılarının ana teması olarak belirlemişti. Ali, hiç olmadığı kadar sinirliydi. Bir çok uzmana göre Frazier sadece yanlış zamanda yanlış yerdeydi ve Ali'nin bütün yaşadıklarının günah keçisiydi.
Frazier bunu bir ihanet olarak gördü ve kişisel aldı. "Asrın dövüşü" yaklaştıkça tüm dünyada insanlar ikiye ayrılıyordu. Gençler ve siyahlar Ali'yi, yaşlılar ve beyazlar Frazier'ı destekliyordu. Aslında bir anlamda kesinlikle tam da Ali'nin istediği "siyaha karşı beyaz" ortamı yaratılmıştı.
En sonunda 8 Mart 1971'de, tarihin en önemli boks günü gelmişti. İlk kez iki yenilgisiz şampiyon bir maçta karşı karşıya geliyordu. Maç başladığında ringde klasik bir Ali vardı. Dans ederek vur-kaç taktiğini uyguluyordu. Fakat bu çok uzun sürmedi ve Frazier da kendi baskılı stilini ortaya koymaya başladı. Vücuda yönelik çalışan Frazier, dövüşü son rounda kadar kontrolünde götürdü. Puanlarda geride olduğunu bilen Ali son rounda girerken nakavt yapmaya çalışsada planı işlemiyor ve Frazier onu yere düşürüyordu. Ali kalkmayı başarıyor ama yapacağı hiç bir şey kalmıyor ve Frazier UD ile dövüşün galibi oluyordu.
Rüşt ispatlanmış, öc alınmıştı. Bu Joe Frazier'ın kariyerindeki en tatmin edici zaferdi. Ali rövanş için elinden geleni yapmaya başlamışken Frazier, bir başka efsane George Foreman karşısında hezimete uğruyor ve şampiyonluğu kaptırıyordu. İkinci karşılaşma number 1 contender'lık için olacaktı. Ali, hem kariyerindeki ilk mağlubiyeti silmek hem de kemer maçına hak kazanmak istiyordu.Yine klasik maç öncesi Ali saldırıları başladı.
1973'de, çekiciliği ilki kadar büyük olmasa da yine de merak uyandıran bir maç oldu. Fakat 2 boksör de normal hallerinden farklı dövüştüler. Frazier ilk maçtaki kadar baskılı değilken, Ali ise çok fazla sarılmada bulunuyordu. Maç sonu puanlarla Ali maçı kazanıyor ve durumu 1-1'e getiriyordu.
Daha sonra da büyük bir sürpriz yapıp Foreman'ı da yenen Ali tekrardan dünyanın en iyisi olduğunu kanıtlıyordu. Gözler Ali ve Frazer arasındaki 3. maça çevrilmişti. Bu sefer Ali için hedef Frazier'ı yok etmek ve tüm şüpheleri ortadan kaldırmaktı. Frazier, Foreman'a kaybettikten sonra artık aynı boksör değildi. Bu 3. maç, Ali'nin rahat favori olduğu bir maçtı.
Son perdeye az kalmıştı. Finale Filipinler ev sahipliği yapıyordu. Herkes Joe'nun bittiğini düşünse de o herkesi yanıltıyor ve tarihin gelmiş geçmiş en büyük dövüşlerinden birini yaratıyordu. Ali, düşünülenin aksine Frazier'a karşı yumruk yumruğa dövüşmeye başlıyordu. Ama bunu uzun süre sürdürmüyor ve klasik vur-kaç taktiğine dönüyordu. Çok geçmeden Joe, dövüşün kontrolünü ele alıyor ve 12. rounda kadar Ali'yi tam anlamıyla dövüyordu (Ali'nin dayanma gücü Foreman'dan sonra bir kez daha test ediliyordu). Ancak Frazier durduran yine kendisi oluyordu. Az bilinen ama yıllardır çektiği göz sorunu tam da bu anda devreye girecekti. Frazier'ın sol gözünde yıllardır bir görme sorunu bulunuyordu. Foreman maçı da bu soruna çok etki etmişti. Ali karşısında Frazier'ın sağ gözü de şişmiş ve bu şekilde görüş alanı çok kısıtlı kalmıştı. Yani artık neredeyse iki gözü de kör dövüşüyordu. Ali bu durumun farkına varıyor ve o efsanevi kondüsyonunu konuşturarak, son roundlara girerken hala gücü olduğunu göstermeye başlıyordu. Frazier, artık Ali karşısında raundlar boyunca ayakta kalmaktan başka bir şey yapamıyordu. Hem de ne ayakta kalmak! 14. round bittiğinde Frazier köşesine gitmekte zorlanıyor, Ali de bütün efsaneviliğine rağmen pes edecek bir duruma geliyordu. Fiziksel olarak büyük bir bitkinlik gösteriyordu. Ali son raundu çıkarabileceğinden emin değilken çalıştırıcısı Angelo Dundee onu kendisine getiriyor ve son raund için devam etmeye ikna ediyordu. Diğer köşede ise durum tam tersiydi. Antrenörünün sözünü dinlemek istemeyen Frazier, gözünde kalıcı bir sakatlık ihtimaline rağmen dövüşmek istiyordu! (bu ünlem de Can için ! ) Ama yine de çalıştırıcısı Frazier'dan üstün geliyor ve havluyu atıyordu!
Dövüş sonlandığı an Ali yere yığılıyor ve taşınmak zorunda kalıyordu! Daha sonra Ali, bu anın ölüme en yakın olduğu an olduğunu söylüyecekti. Soyunda odasında Frazier'ın oğlu Marvis'i (Marvis Frazier da daha sonra ağırsiklet boksörü olacak ve Mike Tyson ile karşılaşacaktı) yanına çağırtan Ali ondan babası hakkında söylediği herşey için özür diliyordu. Fakat Joe bunu öğrenince özrü kabul etmedi ve şahsi olarak medya önünde özür beklediğini söyledi.
Daha sonra Ali çoğu kez Joe hakkında söylediklerini geri aldı ve sadece dövüşleri pazarlama adına yaptığını söyledi. Ali, Joe'ya saygı duyduğunu dile getirsede Joe'nun kini uzun süre dinmek bilmedi.
Her ne kadar arkalarında bir dolu perde arkasında dönen dedikodular bıraksalar da, tarihe büyük izler bırakmayıda ihmal etmediler. Ali'yi Ali yapan Frazier, Frazier'ı Frazier yapan da Ali olmuştu. Paylaştıkları sadece kendi aralarında anlayabilecekleri birşeydi.
7 Kasım 2011 de büyük efsane Joe Frazier kanserden dolayı 67 yaşında hayata gözlerini yumarken üzülenlerin en başında Muhammed Ali geliyordu...
Kansporu olarak Muhammad Ali'nin bu ayın 17'sindeki 70. doğum gününü şimdiden kutluyoruz!
Kaynak: http://robwrite.hubpages.com/hub/Muhammad-Ali-and-Joe-Frazier-The-Greatest-boxing-rivalry-ever
2 yorum:
tek solukta büyük bir zevkle okudum,, internette göz gezdirmekten aşina olsamda bu olayların bu boyutta olduğunu açıkçası bilmiyordum ,,bu tür paylaşımlar güzel ,,devamı gelir umarım
bu arada 21.yy sanırım David Haye ve Wladimir Klitchko arasındada bu tür bi hava oluşturulmaya çalışıldı ama tabiki ali ve frazier gibi olmamıştır eminim
şahsen DH vs WK maçındanda çok büyük bir zevk almıştım bu kzıştırma taktiği sayesinde
mükemmel bir yazı olmus eline saglık
Yorum Gönder